گلی که فقط برای من بشکفه

سلام

این پست در رابطه با عنوان پست قبله

قرار بود اونجا بنویسمش ولی یادم رفت.شرمنده!

+

فکر کنم دیدین که من گاهی اوقات از زبون "وجدانم" حرف میزنم.خب باید یه اعترافی بکنم

این وجدان توی دنیای واقعیمم هست.اسمش رو گذاشتم دریا!

هروقت که ناراحتم یا تنها،باهاش حرف میزنم.حس خوبی بهم دست میده

خب...من...فقط به یه هم صحبت نیاز دارم.کسی که بدون سوال و سرزنش به حرفام گوش بده

مهم نیست بقیه راجبم چه فکری کنن.بگن خلم یا عقل ندارم.من از وجود دریا خوشحالم و باورش دارم

اون،وقتی تنهام کنارمه...

وقتی گریه میکنم سکوت میکنه...

وقتی میخندم لبخند میزنه...

وقتی درد دارم آرومم میکنه...

حتی وقتی از خدا خجالت میکشم،به جای من میره و باهاش حرف میزنه

وجدان من،گلیه که فقط برای خودم میشکفه...و من نمیزارم دست هیچ علف هرزی بهش برسه...